هدف: تقویت عضله پهن داخلی مایل به عنوان یک روش درمانی، در سندرم درد پاتلوفمورال - در موردی که ضعف این جز از عضله چهارسر عامل ایجاد راستای نامناسب کشکک است - پیشنهاد شده است بنابراین تلاشهایی در راستای تقویت جداگانه عضله پهن داخلی مایل شده است. در این بررسی، سه تمرین رایج در برنامه های تمرین درمانی سندروم درد پائلوفمورال، در زنجیره کینماتیک باز، با انجام اصلاحاتی که به نظر می رسید در فعال کردن ترجیحی عضله پهن داخلی مایل موثر باشد، انتخاب شد.مواد و روشها: فعالیت الکترومیوگرافیکی سطحی عضله پهن داخلی مایل و عضله پهن خارجی در اندام تحتانی غالب، در طی سه برنامه تقویتی عضلانی در سه گروه آزمون و یک گروه شاهد، ارزیابی شد. در هر گروه 8 نفر زن سالم غیرورزشکار با دامنه سنی 20 تا 30 سال با میانگین 24.97 انحراف معیار 1.97 بدون هیچگونه سابقه ای از ضایعه زانو شرکت داشتند. مشخصات برنامه های تقویتی به صورت زیر می باشد:گروه آزمون اول: انجام انقباض ایزومتریک عضله چهارسر در اکستانسیون کامل همراه با دورسی فلکسیون مچ پا (30 بار در روز، سه بار در هفته، به مدت 4 هفته). گروه آزمون دوم: انجام Straight Leg Raising (SLR) همراه با چرخش خارجی ران (طبق برنامه تقویتی دلورم - واتکینز، سه بار در هفته، به مدت 4 هفته). گروه آزمون سوم: انجام اکستانسیون انتهایی زانو از زاویه 30 درجه فلکسیون تا صفر درجه همراه با چرخش داخلی ساق در داخل اسپلینت مخصوص و انقباض ایزومتریک عضله چهارسر (طبق برنامه تقویتی دلورم - واتکینز، سه بار در هفته، به مدت 4 هفته) گروه آزمون چهارم گروه شاهد می باشد: فعالیت الکترومیوگرافیکی عضلات پهن داخلی مایل و پهن خارجی به صورت پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون، در مدت 12 ثانیه، ثبت شد و متوسط مقدار یکسو شده طیف توان سیگنال الکترومایوگرام، برای ارزیابی فعالیت عضلات مورد آزمون، بررسی و سنجش گشت.نتایج و بحث: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که در گروه آزمون اول، متوسط مقدار یکسو شده فعالیت عضله پهن داخلی مایل در جلسه 12 نسبت به جلسه 1 و 6 افزایش یافته است. در گروه آزمون دوم، فعالیت عضله پهن داخلی مایل و عضله پهن خارجی در طی جلسات تقویت، تغییر معناداری نکرد. در گروه آزمون سوم، فعالیت عضله پهن داخلی مایل بین جلسات 6 و 12 و 1 و 12 افزایش معناداری را نشان داد. در بررسی نسبت میانگین فعالیت الکترومیوگرافیکی عضله پهن داخلی مایل به عضله پهن خارجی، در گروه آزمون اول، بین جلسات تقویت، تغییر معناداری مشاهده نشد. در گروه آزمون دوم و سوم بین جلسه 1 و 12، این نسبت معناداری اما بین (1 و 6) و (6 و 12) معنادار نبودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق، پیشنهاد می شود که عضله پهن داخلی مایل به طور جداگانه با انجام تمرینات SLR همراه با چرخش خارجی ران و انجام اکستانسیون انتهایی زانو بین (0 تا 30) درجه از دامنه حرکت همراه با چرخش داخلی ساق تقویت شود.

نقص عملکرد واحدهای حرکتی که در اثر سکته مغزی رخ می دهد اغلب روی توانایی حرکت دست بیمار تاثیرگذار خواهد بود و به دنبال آن فعالیت های روزانه بیمار و مشارکت های اجتماعی وی را دچار محدودیت می کند. این عوامل کیفیت زندگی فرد را پایین می آورند. به این ترتیب جست وجوی راهی که بتواند تا حد امکان در پی جبران محدودیت های یاد شده برآید و سبب بهبود عملکرد دست آسیب دیده شود بسیار حایز اهمیت خواهد بود. تاکنون تلاش های بسیاری در راستای طراحی و توسعه سیستم های توان بخش صورت گرفته و سیستم های گوناگونی معرفی شده اند که از میان آن ها سیستم های نرم به دلیل وزن سبک، قابلیت انعطاف، برهم کنش ایمن و قیمت مناسب بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این پژوهش ساخت یک دستکش توان بخش نرم برای کمک به بازیابی عملکرد دست است تا بدین ترتیب بیماری که بر اثر سکته مغزی دچار ضعف عضلانی در ناحیه دست شده بتواند به صورت انفرادی در منزل تمرینات بازتوانی را اجرا کند. سیستم توان بخش ارایه شده در این پژوهش دارای دو حالت کنترلی متفاوت شامل کنترل روشن/خاموش و کنترل تناسبی است که هریک بنابر نوع نیاز بیمار مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش برای حصول اطمینان از مناسب بودن مسیر حرکتی طی شده توسط محرک ها، مسیر حرکت انگشتان در دو حالت "استفاده از دستکش" و "بدون استفاده از دستکش" به دست آمد. نتایج نشان داد که مسیر حرکتی در حالت "استفاده از دستکش" یک مسیر مناسب برای انگشتان دست کاربر است.

زمینه و هدف: امروزه در فیزیوتراپی، توجه خاصی به تمرینات در زنجیره حرکتی بسته معطوف شده است. یکی از این تمرینات، چمباتمه زدن یا اسکات می باشد. علی رغم اتفاق نظر در مورد فعال شدن طیف وسیعی از دستجات عضلانی در حین انجام اسکات، مطالعات اندکی در رابطه با بررسی الگوی فعالیت عضلات اندام تحتانی در طی حرکت اسکات موجود است. در این رابطه، نظراتی در مورد تاثیر تغییر وضعیت اندام تحتانی جهت ایزوله کردن و فعال کردن برخی از عضلات اندام تحتانی مطرح است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر وضعیت اندام تحتانی در حین اسکات پارالل بر روی فعالیت الکتریکی عضلات واستوس مدیالیس، واستوس لاترالیس، اداکتورماگنوس و دو سررانی بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی ـ تجربی (Experimental-Descriptive) بود که در آن 20 زن داوطلب سالم غیرورزشکار شرکت کردند. از افراد خواسته شد در سه وضعیت ابداکشن و چرخش خارجی رانها، اداکشن و چرخش داخلی رانها و حالت عادی، حرکت اسکات پارالل را انجام دهند. در حین انجام حرکت، از عضلات مذکور، ثبت  EMG( (Electromyography بعمل آمد و پارامترهای استخراج شده از سیگنال های ثبت شده، نرمالیزه گشته و به وسیله آزمون آنالیز واریانس (اندازه گیری مکرر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج بدست آمده، حاکی از این بودند که تغییر وضعیت اندام تحتانی، تاثیر معنی داری بر فعالیت عضلات مورد مطالعه در حین اسکات ندارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که در برنامه های تقویتی که در توانبخشی استفاده می شوند، تغییر وضعیت مفصل ران، تاثیری بر تقویت اختصاصی هیچ کدام از عضلات مورد آزمایش نداشته و تمام آنها به طور یکسان تقویت می گردند.

ناتوانی یادگیری ریاضیات یکی از اختلالات یادگیری ویژه است که به تاخیر بدون دلیل و معنادار در توانایی حساب مربوط می شود. برای تشخیص این اختلال باید مهارت های ریاضی کودک به طور قابل توجهی زیر سن تقویمی، هوش و عملکرد تحصیلی وی باشد. این اصطلاح اصولا افرادی را که بواسطه معلولیت های دیداری، شنیداری یا حرکتی، همچنین عقب ماندگی ذهنی یا محرومیت های محیطی، فرهنگی یا اقتصادی به مشکلات یادگیری دچار شده اند، شامل نمی شود. در این پژوهش، ناتوانی یادگیری ریاضیات در بین دانش آموزان دوره ابتدایی بررسی و تاثیر روش آموزش کاربردی، تقویت ژتونی و آرامش عضلانی در آنها مطالعه شده است. در این پژوهش، روش آزمایشی میدانی به کار رفته است که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه های آزمایشی، گواه و گواه بهنجار استفاده شده است. نمونه پژوهش شامل 70 کلاس (2800 دانش آموز دختر و پسر) دبستان های ناحیه یک آموزش و پرورش شهر تهران بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. همچنین 100 دانش آموز به طور تصادفی ساده برای آزمون فرضیه ها گزینش شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون های تشخیصی اختلال ریاضیات، ماتریس های پیشرونده ریون، آزمون ریاضیات و بررسی پرونده تحصیلی دانش آموز استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که میزان اختلال یادگیری ریاضیات 3.6 درصد است. میزان اختلال یادگیری در دانش آموزان پسر نسبت به دختر 3.5) درصد در مقابل 3 درصد) بیشتر است. نتایج حاصل از اجرای سه روش آموزش کاربردی، تقویت ژتونی و آرامش عضلانی به صورت معنی داری باعث کاهش اختلال یادگیری ریاضیات می گردد.

هدف از این تحقیق، تولید کامپوزیت زمینه آلیاژهای مس تقویت شده با ذرات الماس میکرونی و بررسی خواص مکانیکی این کامپوزیت است. از مهم ترین مسائل ساخت این نوع کامپوزیت ، بهینه سازی استحکام ذرات الماس در زمینه فلزی و خواص سایشی مد نظر این نوع کامپوزیت است. پودرهای کامپوزیتی با استفاده از آسیابکاری پرانرژی (سایشی) و به روش سینتر پرس داغ تولید شدند. به منظور بررسی استحکام خمشی، سختی و خواص سایشی، نمونه ها با اضافه کردن فلزات مختلف به زمینه، شرایط مختلف آسیابکاری و پارامترهای مختلف فشار داغ، ساخته شدند. هدف از این تحقیق، تولید کامپوزیت زمینه آلیاژهای مس تقویت شده با ذرات الماس میکرونی و بررسی خواص مکانیکی این کامپوزیت است. از مهم ترین مسائل ساخت این نوع کامپوزیت ، بهینه سازی استحکام ذرات الماس در زمینه فلزی و خواص سایشی مد نظر این نوع کامپوزیت است. پودرهای کامپوزیتی با استفاده از آسیابکاری پرانرژی (سایشی) و به روش سینتر پرس داغ تولید شدند. به منظور بررسی استحکام خمشی، سختی و خواص سایشی، نمونه ها با اضافه کردن فلزات مختلف به زمینه، شرایط مختلف آسیابکاری و پارامترهای مختلف فشار داغ، ساخته شدند.

زمینه و هدف: از موضوعات بسیار مهم در عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به سندروم داون، رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت در سال های اولیه زندگی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی برنامه روانی-حرکتی خانواده محور و ارزیابی اثربخشی آن در تقویت عضلانی و رشد مهارت های حرکتی کودکان پیش دبستانی با سندرم داون انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کودکان پیش دبستانی مبتلا به سندرم داون شهر تهران در سال 1392 تشکیل می دادند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد سی نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه پانزده نفری تقسیم شدند. مهارت های حرکتی هر دو گروه از طریق مقیاس اندازه گیری عملکرد حرکتی (راسل و همکاران، 1998) قبل و بعد از ارایه آموزش بررسی گردید و با استفاده از مدل آماری تحلیل کواریانس آزمون سوالات پژوهش انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه روانی-حرکتی خانواده محور بر تقویت عضلانی و رشد مهارت های حرکتی در پنج مهارت خوابیدن، خزیدن، نشستن، ایستادن و راه رفتن موثر بوده است (0٫, 001>p). به عبارت دیگر این مهارت ها بعد از مداخله روانی-حرکتی خانواده محور به صورت معناداری بهبود یافته است. نتیجه گیری: برنامه روانی-حرکتی خانواده محور در تقویت عضلانی و رشد مهارت های حرکتی کودکان پیش دبستانی با سندرم داون موثر است.